خامنه ای در خطبه های نماز عید فطر، مسئله سيل پاكستان را فوري ترين مسئله جهان اسلام و فلسطين را همچنان مسئله اول دنياي اسلام ناميدند.
سوال اینجاست که ایران، مردمش و مشکلاتش در کدام رتبه این رنکینگ واقع شده اند؟
از زمانی که چشم باز کردیم این ضرب المثل در بین ایرانیان جایگاه ویژه ای داشته است
" چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است " .
البته که " بنی آدم اعضای یکدیگرند " و هر کجا همنوعی نیاز به کمک داشته باشد می بایست به کمک شتافت و در دفاع از مظلوم و جانبداری از حق و حقیقت پیشتاز بود.اما اولویت با کیست؟
کشوری که طبق شاخص اقتصادي اعلام شده حدود 20 درصد جمعيتش زير خط فقر هستند،
کشوری که حدود 2 میلیون جمعیتش در اثر آسیب های اجتماعی،نارسایی های اقتصادی،مشکلات عدیده فرهنگی،بیکاری و مسائلی از این قبیل به مواد مخدر اعتیاد دارند و مطابق نظریه موسسات آسیب شناسیش حدود 45 درصد از این تعداد زیر 29 سال سن دارند.
کشوری که به دلیل وضعيت اقتصادي نامناسب اغلب خانواده ها و به خصوص قشر کارمند و مستمري بگير تمام فکر و ذهنشان در طول ماه به پرداخت به موقع اجاره خانه، قبضهاي آب، برق، گاز، تلفن معطوف است و نهایتا در همان ابتدای ماه ديگر پولي براي آنان نمي ماند که خواسته هاي اولیه اهل و عيال خود را برآورده کنند.
در کشوری که کمتر خانواده اي را مي توان يافت که دغدغه تامين نيازهاي اساسي و مشکل برآورده کردن خواسته هاي فرزندان در آن وجود نداشته باشد خواسته هايي که نه عجيب و غريب است و نه ناحق، اما هميشه در حد يک آرزو و رويا باقي مي ماند.
آیا رواست که کانتینر کانتینر مواد غذایی و کمک های مالی به پاکستان سرازیر کنند؟ آیا رواست که در جزایر دور افتاده ای مانند مجمع الجزایر قمر (کومور) سرمایه های مردم را به نام اسلام و صدور انقلاب هزینه کنند و برای آنها حوزه های علمیه بسازنند؟
کشوری که ادبیات عاشورائی را ادبیات ظلم ستیزی میداند اما بهترین جوانانش را به گناه اعتراض مسالمت آمیز و بیان خواسته های معقول به اتهام محاربه اعدام یا محکوم به اعدام میکنند،یا در بازداشتگاه ها با ایجاد فشار،توهین، تجاوز، تهدید و انواع شکنجه های روحی و جسمی آنان را در ابتدای جوانی با مشکلات بسیاری روبرو میکنند ،
کشوری که خانواده هایش به جای اینکه در زمان تحویل سال و اعیادشان در خانه هایشان در کنار خانواده هایشان باشند در قبرستان بر مزار فرزندانشان که قربانی جاه طلبی حاکمانش شده اند سفره عزا پهن میکنند یا در کنار زندان با دعای " اللهم فک کل اسیر" سفره های دعا و مناجات می اندازند آیا حاکمانش وجاهت و آبرویی دارند که از مظلومیت کشوری دیگر دفاع کنند؟
یا برای کمک رسانی به آنها جدول و فوریت تعیین نمایند؟
کاش حاکمان پاسخ دهند که ایران و مردمش در کجای این رنکینگ قرار گرفته اند یا اصلا در این جدول فوریت و رده بندی قرار دارند؟
تئورسین و مغر متفکرشان آقای مصباح در بیاناتی اعلام داشته اند " رفتهرفته کارمان به جایی رسیده است، که دین اسلام را کنار گذاشتهایم و میگوییم، آیا نان و مسکن ارزان شد؟ و ...،
در حالی که مسأله دین مهمتر و با اولویتتر است. گویا ایشان با نفوذی که بر رهبری و دولت کودتا دارد به عنوان فصل الخطاب همه پاسخ ها را داده است.
ایران و مردمش در این رنکینگ وجود خارجی ندارند.
